استئونکروز آسپتیک بیماری است که در اثر عدم جریان موقت یا دائمی خون به استخوان ها ایجاد می شود که منجر به از بین رفتن بافت استخوانی می شود. این پدیده می تواند باعث شکستگی استخوان آسیب دیده از بیماری شود که در نهایت استخوان را از بین می برد. استئونکروز می تواند در هر قسمتی از بدن ظاهر شود ، اما بیشتر در ناحیه لگن ، زانو ، شانه ها و مچ پا دیده می شود.
مراحل
قسمت 1 از 3: مراقب خود باشید
مرحله 1. استراحت کنید
شما به طور چشمگیری درد را کاهش می دهید ، روند تجزیه را کند می کنید و با کاهش تنش و وزن بر روی استخوان آسیب دیده به بدن خود اجازه می دهید تا بهبود یابد. صرف نظر از توانبخشی عملکردی ، شما باید تلاش کنید تا حد امکان فعالیتهای بدنی روزانه خود را کاهش دهید.
در صورتی که مفصلی که تحت استئونکروز قرار گرفته است مفصل ران ، زانو یا مچ پا باشد ، ممکن است به عصا یا واکر نیاز داشته باشید. عصا را به عنوان یک دعوت تلقی کنید تا پاهای خود را بیش از حد فشار ندهید. با این حال ، شما فقط باید با اجازه پزشک فیزیوتراپی از آن استفاده کنید
مرحله 2. درگیر فعالیت بدنی سالم باشید
شما باید به فیزیوتراپیست مراجعه کنید تا تمرینات خاصی را به شما نشان دهد که می تواند حرکت مفاصل شما را حفظ یا بهبود بخشد. وظیفه فیزیوتراپیست این است که به شما در استفاده از دستگاه برای راه رفتن کمک کند و به تدریج نحوه انجام این کار را به شما آموزش دهد. بهبود به تمرینات کششی منجر می شود که می توانید در دفتر یا خانه انجام دهید.
- دوچرخه ثابت نیز می تواند مفید باشد ، زیرا حرکات جلو و عقب پاها به بهبود وضعیت مفاصل ، افزایش جریان خون و حفظ قدرت عضلانی در ناحیه لگن کمک می کند.
- بهبود حرکات و بازیابی قدرت به فیزیوتراپیست کمک می کند تا تمریناتی را که برای شما مناسب است انتخاب کند و نحوه انجام آنها را به تنهایی آموزش دهد.
مرحله 3. تکنیک طب فشاری را در نظر بگیرید
این یکی دیگر از روشهای بسیار مفید است که در آن شما بر قسمتهای خاصی از بدن یا نقاط استرس زا فشار می آورید تا آنها را آرام کنید. در مورد طب فشاری با فیزیوتراپ خود صحبت کنید. می توانید خودتان این کار را به طور منظم انجام دهید یا می توانید با یک متخصص در این تکنیک قرار ملاقات بگذارید و آن را به عنوان یک درمان روزانه مناسب برای تنش انتخاب کنید.
همچنین می توانید با یوگا یا ماساژهای ساده توانبخشی را امتحان کنید ، مخصوصاً برای باسن ، ماهیچه های قدامی یا جانبی باسن و پشت ، که برای جلوگیری از استرس نیز مفید است. هرچه آرامش بیشتری داشته باشید ، در طول روز احساس بهتری خواهید داشت
مرحله 4. مصرف الکل خود را محدود کنید
مصرف الکل یکی از عوامل خطر مرتبط با نکروز استخوان است. نوشیدن بیش از حد الکل موارد شما را بدتر می کند زیرا لیپیدهای موجود در خون شما افزایش یافته و باعث ایجاد رگ های خونی در ناحیه تحت تأثیر بیماری می شوند. اگر واقعاً برایتان مهم است ، شبها خود را به یک لیوان شراب قرمز محدود کنید.
دلایل زیادی وجود دارد که شما باید مصرف الکل خود را محدود کنید یا به طور کلی ترک آن را در نظر بگیرید. با نوشیدن یک لیوان شراب قرمز در روز مشکلی وجود ندارد ، اما هرگونه مصرف بیشتر می تواند قلب ، اندام های داخلی و البته استخوان های شما را خراب کند. مراقب بدن خود باشید و نوشیدن الکل را کنار بگذارید
مرحله 5. کلسترول را به اندازه کافی پایین نگه دارید
با اجتناب از مصرف روغن های هیدروژنه ، غذاهای سرخ شده و کاهش مصرف لبنیات کامل که می توانید آنها را با محصولات کم چرب یا بدون چربی جایگزین کنید ، رژیم غذایی سالم و کم چربی داشته باشید. این امر کلسترول شما را به اندازه کافی پایین نگه می دارد ، که از قلب و خون شما نیز پشتیبانی می کند.
- قبل از پختن گوشت قرمز ، اگر بخشی از رژیم غذایی شما است ، حتماً تمام تکه های قابل مشاهده چربی را حذف کنید.
- غذاهای غنی از اسیدهای چرب امگا 3 مانند ماهی ، آجیل ، دانه کتان ، سویا ، ماهی تن و روغن زیتون بخورید. روغن زیتون را سرخ نکنید ، زیرا این روش پخت ، اسیدهای امگا 3 موجود در آن را از بین می برد و شما را از بهره مندی از مزایای آن باز می دارد.
مرحله 6. مصرف محصولات بسیار چرب مانند کره یا سس مایونز را محدود یا اجتناب کنید
منابع چربی سالم خود را در میوه های خشک ، روغن های گیاهی مانند روغن زیتون و ماهی هایی مانند ماهی خال مخالی و ماهی قزل آلا پیدا کنید. مقدار زیادی سبزیجات سبز ، میوه و غلات کامل بدون کره ، پنیر و سس خامه بخورید.
در صورت داشتن دیابت ، همیشه سطح قند خون خود را بررسی کنید. در صورت افزایش ناگهانی قند خون یا افت قند خون ، فوراً به پزشک مراجعه کنید ، زیرا دیابت یکی از عوامل خطر ابتلا به استئونکروز است. اولویت شما باید تنظیم قند خون با نظارت بر رژیم غذایی و درمان پزشکی باشد
قسمت 2 از 3: دریافت درمان پزشکی
مرحله 1. در مورد داروها با پزشک خود مشورت کنید
در اینجا چیزی است که باید بدانید.
-
داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی برای تسکین درد و کاهش التهاب ، قرمزی ، تورم و درد تجویز می شوند. رایج ترین مسکن ها داروهای ایبوپروفن یا دیکلوفناک مانند ولتارن هستند. آنها اغلب در دوزهای مختلف یافت می شوند.
این قرص ها باید در مواقع مورد نیاز ، در هنگام درد مصرف شوند ، اما دوزهای معمول ولتارن 50 میلی گرم دو بار در روز بعد از غذا است که باید کافی باشد
- داروهای درمان پوکی استخوان مانند آلندرونات می توانند به کاهش پیشرفت استئونکروز آسپتیک کمک کنند.
- داروهای کلسترول برای کاهش سطح لیپیدها در جریان خون ناشی از مصرف کورتیکواستروئیدها استفاده می شود. این از انسداد عروق خونی که منجر به ایجاد استئونکروز می شود جلوگیری می کند.
- رقیق کننده های خون مانند وارفارین به بیماران مبتلا به اختلالات خونی کمک می کند تا از تشکیل لخته های خونی جلوگیری کنند که می تواند رگ های خونی را مسدود کند.
مرحله 2. با پزشک خود در مورد تحریک الکتریکی صحبت کنید
این روشی است که بدن را تحریک می کند تا سلول های جدید استخوانی را جایگزین سلول های از بین رفته کند. این کار در حین عمل جراحی با قرار دادن میدان الکترومغناطیسی در اطراف استخوان ، ارسال مستقیم برق به داخل استخوان یا قرار دادن الکترود بر روی پوست شما انجام می شود. این به خودی خود یک عمل جراحی نیست ، اما همراه با یک عمل جراحی انجام می شود.
اگر یک روش جراحی برنامه ریزی شده باشد ، تحریک الکتریکی باعث بازسازی بافت استخوانی می شود. با این حال ، برای همه مناسب نیست. بنابراین ابتدا باید این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید تا دریابید که آیا این یک راه حل برای شما است
مرحله 3. جراحی را در نظر بگیرید
بیش از 50 درصد از بیماران مبتلا به استئونکروز ظرف سه سال پس از تشخیص این بیماری به جراحی نیاز خواهند داشت. پزشک نوع جراحی مورد نیاز شما را تعیین می کند. در اینجا جزئیات آمده است.
- حفاری استخوان. جراح قسمت هایی از لایه های داخلی استخوان را برمی دارد. هدف این است که فشار داخل استخوان را کاهش داده ، جریان خون را افزایش داده و قسمت آزاد شده باعث رشد بافت جدید و عروق استخوانی شود.
- پیوند استخوان. این شامل برداشتن یک تکه استخوان سالم از قسمت دیگر بدن شما برای حمایت از قسمتی است که تحت تأثیر این بیماری قرار گرفته است ، که معمولاً پس از حفاری انجام می شود. جریان خون به استخوان را می توان با انجام پیوند استخوان ، از جمله پیوند شریان و ورید جدید ، افزایش داد.
- یک استئوتومی در اینجا ، جراح قطعه ای از استخوان آسیب دیده را در بالا یا پایین یک مفصل تحمل کننده برمی دارد تا ساختار آن را برای کاهش فشار تغییر دهد. این در مراحل اولیه بیماری م andثر است و تعویض مفصل را به تأخیر می اندازد.
- پروتز مفصل. مفصل آسیب دیده با نسخه مصنوعی معمولاً پلاستیکی یا فلزی در مراحل پیشرفته بیماری جایگزین می شود ، زمانی که استخوان کاملاً فرو ریخته و دیگر به هیچ دارویی پاسخ نمی دهد.
مرحله 4. باید برای شما تجویز شود و به توانبخشی جسمی پایبند باشید
بعد از عمل جراحی ، ضروری است که استخوان بتواند به درستی ترمیم شود. توانبخشی منظم به شما امکان می دهد تا به درستی بهبود پیدا کنید. در اینجا مزایا وجود دارد.
- فیزیوتراپ شما عصای چوبی ، واکر یا هر وسیله دیگری را برای شما فراهم می کند که وزن مفاصل شما را تحمل می کند. این امر باعث تسریع روند بهبود می شود.
- فیزیوتراپیست شما را تحت تمریناتی قرار می دهد تا از تغییر شکل مفاصل جلوگیری کرده و انعطاف پذیری و تحرک آنها را بهبود بخشد. اینها چیزهای بسیار مهمی است!
قسمت 3 از 3: درک بیماری
مرحله 1. بدانید که استئونکروز آسپتیک در واقع چیست
استئونکروز به عنوان از بین رفتن بافت استخوانی به دلیل عدم جریان خون در یک استخوان خاص تعریف می شود. این استخوان خرد می شود که در نهایت آن را می شکند. اگر استئونکروز در نزدیکی یک مفصل رخ دهد ، مفصل نیز می تواند سقوط کند. ناحیه ای که بیشتر تحت تأثیر استئونکروز قرار می گیرد معمولاً لگن است.
- استئونکروز می تواند با آبیاری ضعیف یا بدون یک شریان یا رگ خونی مانند شریان ران (مفصل ران) ، شریان هومورال (شانه ها) ، شریان مچ دست (دست) یا تالوس (پا) رخ دهد. انسداد یا تخلیه یک رگ خونی منجر به از بین رفتن بافت استخوانی و فروپاشی آنها می شود.
- اگرچه بافت استخوانی می تواند بازسازی شود ، اما تمایل دارد خود را سریعتر از اصلاح شدن از بین ببرد. هنگامی که استخوان مرده است ساختار مفصلی فرو می ریزد و باعث درد می شود. درمان با کورتیکواستروئیدها و تابش استخوان آسیب دیده در واقع می تواند استئونکروز را بدتر کرده و پیشرفت کند.
مرحله 2. علل و عوامل خطر را بشناسید
دلایل خاصی وجود دارد که می تواند خطر ابتلا به استئونکروز را افزایش دهد. در موارد زیر ممکن است از استئونکروز رنج ببرید.
- شکستگی استخوان یا دررفتگی مفصل که جریان خون را قطع می کند.
- تشعشع در طول درمان سرطان ، که باعث ضعیف شدن استخوان و تحت تأثیر قرار دادن عروق خونی می شود.
- فشار زیاد درون استخوان که رگ های خونی را تنگ می کند و دیگر به آنها اجازه نمی دهد خون تازه به استخوان بدهند.
- مصرف زیاد الکل برای سالها که باعث تجمع لیپیدها در عروق خونی شده و آنها را مسدود می کند.
- داروهایی مانند کورتیکواستروئیدها ، هنگامی که در دوزهای بالا و به مدت طولانی مصرف می شوند. داروهای دیگر مانند بی فسفات ها (در برابر پوکی استخوان) که در طولانی مدت مصرف می شوند می توانند منجر به یک بیماری نسبتاً نادر به نام استئونکروز فک شوند.
- بیماری هایی مانند دیابت ، HIV یا ایدز ، کم خونی داسی شکل ، پیوند اعضا و دیالیز می تواند منجر به استئونکروز آسپتیک شود.
مرحله 3. علائم را بشناسید
استئونکروز اغلب در مراحل اولیه مورد توجه قرار نمی گیرد زیرا هیچ علامتی ندارد. اولین علامتی که ظاهر می شود ، درد در استخوان آسیب دیده است ، برای مثال درد در کشاله ران هنگام استئونکروز در شریان ران. در اینجا جزئیات آمده است.
- این درد کشاله ران با فشار بدتر می شود ، می تواند خفیف باشد و به تدریج با گذشت زمان بدتر می شود. درد می تواند در حالت استراحت یا شب رخ دهد.
- لنگیدن هنگام راه رفتن را می توان به عنوان موردی در نظر گرفت که مفصل ران را درگیر می کند و درد و فشار در اطراف آن ناحیه خاص استخوان احساس می شود.
- حرکت مفصل می تواند محدود و دردناک باشد. با گذشت زمان ، مفصل آسیب دیده ممکن است تغییر شکل داده یا ظاهر خود را کاملاً تغییر دهد.
-
اگر عصبی در ناحیه مفصل یا استخوان آسیب دیده گیر کرده باشد ، به مرور زمان می تواند باعث تغییر شکل و فلج ماهیچه هایی شود که این اعصاب از آن عبور می کنند.
علائم و نشانه های بیماری معمولاً در اواخر رشد خود ظاهر می شوند و بیماران معمولاً هنگامی که بیماری در مرحله پیشرفته است به پزشک مراجعه می کنند. بدون درمان ، مفصل ظرف پنج سال پس از تشخیص استئونکروز از بین می رود
مرحله 4. بدانید که چگونه استئونکروز تشخیص داده می شود
در طول معاینه ، پزشک با احساس محیط ناحیه دردناک برای بافت نرم به وضعیت شما پی می برد. او از شما می خواهد که حرکات خاصی را انجام دهید یا وضعیت خاصی را اتخاذ کنید ، این به او کمک می کند تا بداند که آیا حرکات یا موقعیت های خاصی از مفاصل باعث افزایش یا کاهش درد می شود یا دیگر نمی توانید حرکات خاصی را انجام دهید. پزشک شما باید آزمایشات زیر را برای تعیین وضعیت شما و بررسی نیاز به جراحی انجام دهد.
- اشعه ایکس استخوان ها ممکن است در مراحل اولیه بیماری طبیعی به نظر برسند ، اما ممکن است در مراحل بعدی تغییراتی را نشان دهند.
- اسکن استخوان. یک توسعه دهنده رادیواکتیو به آرامی به صورت داخل وریدی تزریق می شود. این ماده از طریق جریان خون شما پخش می شود تا به مقصد برسد. تصویر روی صفحه نمایش مناطق آسیب دیده را به عنوان نقاط روشن نشان می دهد. این روش معمولاً زمانی استفاده می شود که نتایج اشعه ایکس طبیعی است.
- تصویربرداری رزونانس مغناطیسی "MRI". این پیشرفته ترین روش برای غربالگری مراحل اولیه استئونکروز است ، زیرا هرگونه تغییر شیمیایی در مغز استخوان و همچنین روش بازسازی استخوان را آشکار می کند. امواج رادیویی و همچنین میدان مغناطیسی قوی دستیابی به این نتیجه را ممکن می سازد.
- توموگرافی به کمک کامپیوتر یا "اسکن TC". نتیجه واضح تر از اشعه ایکس و اسکنر است. این فرایند با گرفتن یک تصویر سه بعدی از استخوان آسیب دیده ، میزان نکروز استخوان را تعیین می کند.
- بیوپسی استخوان. این روشی است که در آن نمونه کوچکی از بافت استخوان گرفته شده و در زیر میکروسکوپ از نظر وجود استئونکروز بررسی می شود.
نصیحت
- شما با خوردن ماهی های چرب مانند ماهی تن و ماهی آزاد چندین بار در هفته میزان مصرف اسیدهای چرب امگا 3 را افزایش می دهید. همچنین می توانید با افزودن تخم کتان یا مغز گردو به سالاد خود ، رژیم غذایی سالم تری را انجام دهید.
- قبل از مصرف داروهای ضد درد ضد التهابی به پزشک مراجعه کنید ، زیرا این داروها عوارض جانبی دارند ، از جمله مشکلات گوارشی مانند استفراغ ، سوزش و ناراحتی معده. توصیه می شود که آنها را بعد از غذا مصرف کنید تا این علائم کاهش یابد. بیمارانی که سابقه زخم ، بیماری کلیوی و سکته قلبی دارند باید با این نوع داروها اقدامات احتیاطی را انجام دهند.
- بی حرکتی استخوان یا مفصل با استفاده از آتل یا گچ برای برخی از افراد مبتلا به این بیماری ضروری است. این تصمیم توسط پزشک یا متخصص استخوان گرفته می شود.
- مطالعات نشان داده است که مصرف کورتیکواستروئیدها می تواند از جذب لیپیدها جلوگیری کند ، که منجر به افزایش آنها در جریان خون و در نهایت انسداد عروق خونی می شود.