با توجه به علائم خاصی ، اشتباه گرفتن نقرس با چندین بیماری دیگر ، از جمله شبه نقرس ، آرتریت روماتوئید ، آرتریت سپتیک و آرتروز بسیار آسان است. اگر نگران ابتلا به آن هستید ، به پزشک خود مراجعه کنید تا علائم و نشانه هایی را که از آنها شکایت دارید ارزیابی کند و آزمایش های تشخیصی را برای تأیید شک و تردید شما انجام دهد.
مراحل
قسمت 1 از 3: علائم و نشانه ها را بررسی کنید
مرحله 1. به پزشک بگویید چه مدت علائم دیده شده است
یکی از عواملی که باید به آن توجه کرد ظاهر مشخص نقرس است. معمولاً احساس درد شدید و ناگهانی موضعی در مفصل ، معمولاً انگشت شست پا خواهید داشت. این علامت معمولاً شب ها خود را نشان می دهد و می تواند خواب راحت را برای شما دشوار کند. ناحیه آسیب دیده قرمز و متورم می شود و در برخی موارد در لمس گرم می شود. در نهایت ، دامنه حرکت نیز به خطر می افتد.
- اگر درد مفصل پیشرونده باشد و با توضیحات بالا مطابقت نداشته باشد ، به احتمال زیاد این مشکل مربوط به نقرس نیست.
- این می تواند یکی دیگر از مشکلات سلامتی باشد ، مانند آرتریت روماتوئید یا آرتروز.
مرحله 2. متوجه شوید که ممکن است عفونت مفصلی باشد
یکی از اولین و مهمترین تشخیص هایی که پزشک شما سعی می کند رد کند این است که شما مبتلا به آرتریت سپتیک (عفونت مفاصل) هستید که علائم آن بسیار شبیه نقرس است. عفونت همچنین می تواند همزمان با حمله نقرس رخ دهد و در این مورد تقریباً غیرممکن است که آنها را بدون انجام آزمایشات تشخیصی از هم جدا کنید.
- عفونت در مفاصل به طور ناگهانی رخ می دهد و باعث لمس آنها قرمز ، متورم و داغ می شود. در نهایت ، ممکن است بیمار تب داشته باشد.
- پزشک باید مایع مفصلی را در مفصل آزمایش کند تا مشخص شود که بیمار مبتلا به نقرس یا عفونت ساده است.
مرحله 3. توجه داشته باشید که می تواند یک شبه کاذب باشد
این مشکل که به عنوان کندروکلسینوز مفصلی یا آرتروپاتی مفصل با رسوبات بلورهای پیرو فسفات کلسیم شناخته می شود ، دارای ویژگی های مشابه نقرس (از این رو نامیده می شود) می شود. همچنین در این مورد ، تنها راه برای تشخیص ، انجام تجزیه و تحلیل میکروسکوپی مایع مفصلی است.
مرحله 4. اگر درد به خودی خود برطرف شد ، مشاهده کنید
حمله حاد باید طی 3 تا 10 روز به خودی خود بهبود یابد ، اگرچه مراقبت های پزشکی می تواند علائم را تسکین داده ، بهبود را تسریع کرده و از حملات دردناک آینده جلوگیری کند. اگر از نقرس رنج می برید ، دچار تشنج می شوید و به دنبال آن مراحل بهبودی یا بهبودی کامل وجود دارد. این بیماری معمولاً بسیار مداوم ، مزمن یا مداوم نیست. این خود را عمدتاً در قالب یک حمله پراکنده یا یک سری بحران ها یا شعله ور شدن متناوب با لحظات بهبود یا بهبود نشان می دهد.
اگر درد مفاصل هفته ها یا حتی ماهها بدون تفاوت زیاد ادامه یابد ، احتمالاً اختلال دیگری است ، مانند آرتروز یا آرتریت روماتوئید
مرحله 5. پزشک خود را از سابقه پزشکی یا خانوادگی مطلع کنید
اگر قبلاً نقرس داشته اید ، اگر یکی از اعضای خانواده آن را تجربه کرده اید یا عوامل خطر دارید ، به پزشک خود اطلاع دهید. نیازی به گفتن نیست ، اگر تا به حال حمله دردناکی داشته اید ، احتمال ابتلا به آن بسیار بیشتر است. بنابراین دردی که تجربه می کنید تقریباً به علت نقرس و نه به سایر بیماری های مفصلی نسبت داده می شود.
- اگر فردی در خانواده شما نقرس داشته است ، شما در معرض خطر بیشتری هستید. باز هم ، شانس خوبی وجود دارد که مشکل مفصلی فعلی شما مربوط به این اختلال باشد.
- سایر عوامل خطرساز برای این بیماری عبارتند از: مرد بودن ، یائسگی ، ابتلا به بیماری های دیگر (فشار خون بالا ، بیماری کلیوی ، دیابت) ، سوء مصرف الکل ، اضافه وزن ، داروهای خاص (دیورتیک ها ، آسپرین و برخی از عوامل سرکوب کننده سیستم ایمنی) به
مرحله 6. وجود توفي ها را بررسي كنيد
علاوه بر حملات حاد (کوتاه مدت) ، برخی از بیماران از نقرس به شکل مزمن رنج می برند. در این حالت ، بیمار دارای دوره های مکرر و طولانی مدت است که می تواند منجر به تشکیل توفی (برآمدگی هایی که در زیر پوست در مفصل سخت هستند) شود ، که نشانه مشخصه این شکل نقرس است.
- یکی از علائم اصلی نقرس مزمن (که نقرس tophaceae نیز نامیده می شود) وجود این رسوبات کریستالی قابل مشاهده است.
- این یکی از بهترین روش ها برای تشخیص نقرس از سایر بیماری های مزمن آرتروز ، مانند آرتریت روماتوئید است ، زیرا دومی منجر به تشکیل توفی نمی شود.
مرحله 7. به تعداد مفاصل آسیب دیده توجه کنید
آسیب شناسی هایی که باید در طول تشخیص در نظر گرفته شوند تا حد زیادی به تعداد مفاصل آسیب دیده بستگی دارد. در اینجا چند معیار مهم وجود دارد.
- اگر فقط یک مفصل آسیب دیده باشد ، احتمالاً نقرس ، شبه نقرس یا عفونت دیگر دارید.
- اگر بیش از یک مفصل درگیر باشد ، ممکن است هنوز نقرس یا شبه نقرس داشته باشید ، اما شرایط دیگر مانند آرتریت روماتوئید یا آرتروز را نمی توان رد کرد.
- در نهایت ، اگر چندین ناحیه آسیب دیده وجود داشته باشد ، خطر عفونت عملاً صفر است (زیرا آرتریت سپتیک فقط یک مفصل را در یک زمان تحت تاثیر قرار می دهد).
قسمت 2 از 3: انجام آزمایشات
مرحله 1. آزمایش خون انجام دهید
این آزمایش می تواند سطح خون اسید اوریک و کراتینین را مشخص کند که در صورت بالا بودن نشانه نقرس هستند. غلظت کراتینین برای ارزیابی عملکرد کلیه استفاده می شود. وقتی کلیه ها به درستی کار نمی کنند ، بدن نمی تواند اسید اوریک را به خوبی دفع کند و تجمع این ترکیبات در مفاصل می تواند شما را مستعد نقرس کند.
- با این حال ، توجه داشته باشید که بین سطح اسید اوریک موجود در آزمایش خون و تشخیص نقرس ارتباط مستقیمی وجود ندارد.
- بسیاری از افراد دارای سطح بالایی از اسید اوریک هستند ، اما علائم بالینی یا علائم نقرس ندارند.
- به همین ترتیب ، بسیاری از افرادی که علائم یا نشانه های این بیماری را دارند ، سطح بالایی از اسید اوریک در خون خود ندارند.
- البته ، همبستگی خاصی وجود دارد و شانس ابتلای بیمار به نقرس زمانی بیشتر است که سطح اسید اوریک آنها نیز بالا باشد.
مرحله 2. جمع آوری مایع از مفصل آسیب دیده را در نظر بگیرید
برای انجام این کار ، پزشک از یک سوزن نمونه ای از مایع مفصل دردناک را گرفته و سپس آن را زیر میکروسکوپ بررسی می کند.
- در صورت نقرس ، بلورهای اسید اوریک در مایع ایجاد می شود.
- در صورت وجود کاذب کاذب ، بلورهای پیروفسفات کلسیم تشکیل می شود.
- در آرتریت سپتیک ، هیچ کریستال اسید اوریک یا کلسیم پیروفسفات در نمونه ایجاد نمی شود.
مرحله 3. کشت مایع مفصلی را در نظر بگیرید
اگرچه مشاهده میکروسکوپی مایع مفصلی می تواند نقرس را تشخیص دهد (در حضور کریستال های اسید اوریک) ، اما به یاد داشته باشید که ممکن است عفونت وجود داشته باشد. بنابراین ، حتی اگر آزمایش نقرس مثبت باشد ، باز هم می توانید آرتریت سپتیک داشته باشید.
- پرورش مایع مفصلی به پزشک اجازه می دهد رشد باکتری ها یا میکروب های دیگر را تشخیص دهد.
- در صورت عفونت ، میکروب های خاصی روی ظرف پتری تکثیر می شوند ، که مشخصه آرتریت سپتیک است (که نقرس را به طور خودکار حذف نمی کند).
مرحله 4. از مفاصل آسیب دیده اشعه ایکس بگیرید
اشعه ایکس می تواند نقرس را از سایر بیماریهای مشابه مانند آرتریت روماتوئید متمایز کند ، که در تصاویر بدست آمده بسیار مشخص است. این معاینه معمولاً کافی است ، اما در برخی موارد سونوگرافی یا سی تی اسکن برای ارزیابی مشکلات احتمالی زمینه ای ضروری است ، به ویژه اگر آنها ناشی از نقرس نباشند.
قسمت 3 از 3: درمان نقرس
مرحله 1. NSAID ها را برای تسکین علائم و التهاب مصرف کنید
در صورت تشخیص این اختلال ، پزشک احتمالاً به شما پیشنهاد می کند که از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) ، مانند ایبوپروفن (ایبوپرادول® یا بروفن®) و ناپروکسن سدیم (Aleve®) استفاده کنید. می توانید آنها را بدون نسخه در داروخانه خریداری کنید.
اگر نسخه بدون نسخه در مدیریت علائم شما م notثر نباشد ، پزشک ممکن است NSAID های قوی تری تجویز کند
مرحله 2. کلشی سین را امتحان کنید
این یک ماده فعال است که تنها وظیفه آن کاهش درد است. با این حال ، هنگامی که در دوزهای بالا مصرف می شود (معمولاً برای مبارزه با حمله حاد نقرس لازم است) ، عوارض جانبی مانند تهوع ، استفراغ یا اسهال ایجاد می شود که بسیار ناتوان کننده است.
- به همین دلیل ، کلشیسین بیشتر پس از حمله حاد برای جلوگیری از حملات بیشتر استفاده می شود.
- با این حال ، کلشیسین به ندرت هنگام مصرف در مقادیر کم برای اهداف پیشگیرانه عوارض جانبی جدی ایجاد می کند.
مرحله 3. به دنبال کورتیکواستروئیدها بروید
این یک دسته از داروها است که به کنترل التهاب (و در نتیجه تسکین درد) کمک می کند. کورتیکواستروئیدها برای بیمارانی تجویز می شود که بدن آنها نمی تواند NSAID ها یا کلشی سین را تحمل کند. آنها می توانند به صورت خوراکی ، به شکل قرص یا مستقیماً به مفصل آسیب دیده تزریق شوند (که معمولاً بهترین راه حل است ، زیرا می توان از عوارض جانبی تجویز سیستمیک جلوگیری کرد).
- پردنیزون نمونه ای از کورتیکواستروئید است.
- پزشکان توصیه می کنند که بیماران کورتیکواستروئیدها را در مقادیر محدود ، مانند یک تزریق (یا تا حد ممکن) در ناحیه آسیب دیده یا درمان با قرص های محدود مصرف کنند.
مرحله 4. برای جلوگیری از تشنج در آینده از دارو استفاده کنید
علاوه بر مدیریت حملات (یا مراحل حاد در صورت ابتلا به نقرس مزمن) ، پزشک شما مواد فعال پیشگیرانه ای را تجویز می کند که با کاهش احتمال بروز دوره های نقرس دیگر موثر است.
- آلوپورینول نمونه ای از دارویی است که می تواند تولید اسید اوریک را کنترل کند.
- پروبنسید ، از طرف دیگر ، می تواند به فیلتر کلیه کمک کرده و اسید اوریک را به طور مثرتری از بدن دفع کند.